အမှောင်ထုက လွှမ်းခြုံထားတဲ့ ည
ဘုရားရှင်တွေကို တိုင်တည်ပြီးတော့ ကျေးဇူးတင်မိတယ်
အရှုံးမပေးတဲ့စိတ်ဓာတ်တွေ ငါ့ကိုဆောင်ကျဉ်းပေးခဲ့တဲ့အတွက်
အခြေအနေတွေရဲ့သားကောင်အဖြစ်ကျရောက်ခဲ့ပေမယ့်
ငါ မျက်နှာတစ်ချက်တွန့်မသွားသလို အော်ဟစ်ငိုမကြွေးသွားဘူး
ကံကြမ္မာရဲ့ပြင်းထန်တဲ့ရိုက်နက်ချက်တွေအောက်မှာ
ငါနာကျင်ကြေမွနေပေမယ့် ခေါင်းငုံ့အရှုံးမပေးသွားဘူး
ဒေါသနဲ့မျက်ရည်တွေပြည့်နက်နေတဲ့ ဒီလောကကြီးရဲ့အဆုံးမှာ
သေခြင်းတရားကိုတောင် တချိန်မှာ ရင်ဆိုင်ရမှာပဲ
ဒါပေမယ့် ရှေ့ဆက်ဖြတ်သန်းရမယ့်နေ့တွေမှာ
ဘယ်အရာကိုမှ ငါကြောက်ရွံ့နေမှာမဟုတ်ဘူး
သွားရမယ့်လမ်းက ဘယ်လောက်ပဲ ကျဉ်းမြောင်းပြီးကြမ်းတမ်းနေပါစေ
ဘဝရဲ့ဘေးဒဏ်တွေ ဘယ်လောက်ပဲကျရောက်လာပါစေ
ငါဟာ ငါ့ကံကြမ္မာဖန်တီးမယ့် အရှင်သခင်
ငါဟာ ငါ့ဘဝရဲ့ ပဲ့ကိုင်ရှင်
Invictus
Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate,
I am the captain of my soul.